Spencer Tracy urodził się 5 kwietnia 1900 roku w Milwaukee, Wisconsin. Był jednym z najwybitniejszych aktorów swojego pokolenia, znanym z wszechstronności i głębi emocjonalnej swoich ról. Tracy zadebiutował na ekranie w 1930 roku w komedii W górze rzeki u boku Humphreya Bogarta. Przez pierwsze lata swojej kariery pracował dla Fox Film Corporation, gdzie zagrał w wielu filmach, takich jak Disorderly Conduct (1932) i Jak w siódmym niebie (1933, reż. Michael Curtiz). Choć początkowo nie odnosił wielkich sukcesów, jego talent wkrótce został dostrzeżony.
W 1935 roku Tracy podpisał kontrakt z MGM, co okazało się przełomem w jego karierze. W tym okresie zagrał w wielu znaczących filmach, takich jak Motłoch (1936, reż. Frank Borzage), Jestem niewinny (1936, reż. Fritz Lang), za który otrzymał swoją pierwszą nominację do Oscara, oraz Bohaterowie morza (1937, reż. Victor Fleming), za który zdobył swoją pierwszą statuetkę Oscara.
W latach 40. Tracy kontynuował swoją współpracę z MGM, występując w takich filmach jak Kobieta roku (1942, reż. George Stevens), Ojciec panny młodej (1950, reż. Vincente Minnelli) oraz Pat i Mike (1952, reż. George Cukor). Jego partnerstwo z Katharine Hepburn stało się jednym z najbardziej znanych duetów w historii kina.
W latach 50. i 60. Tracy zagrał w takich filmach jak Czarny dzień w Black Rock (1955, reż. John Sturges) oraz Śniegi w żałobie (1956, reż. Edward Dmytryk). Jego ostatnim filmem był Zgadnij, kto przyjdzie na obiad (1967, reż. Stanley Kramer), za który otrzymał kolejną nominację do Oscara.
Spencer Tracy był znany nie tylko ze swoich osiągnięć zawodowych, ale także z burzliwego życia prywatnego. W 1923 roku poślubił Louise Treadwell, z którą miał dwoje dzieci. Małżeństwo przetrwało do jego śmierci, mimo że Tracy miał liczne romanse, w tym słynny związek z Katharine Hepburn, który trwał ponad 25 lat. Para nigdy się nie pobrała, głównie ze względu na katolickie przekonania Tracy'ego, które uniemożliwiały mu rozwód z Louise.
Tracy zmagał się z alkoholizmem przez większą część swojego życia, co miało wpływ na jego zdrowie i karierę. W latach 30. i 40. jego problemy z alkoholem były tak poważne, że często musiał płacić kary za opóźnienia w produkcji filmów. Jednak w późniejszych latach udało mu się przezwyciężyć nałóg, co pozytywnie wpłynęło na jego relacje z wytwórniami filmowymi i kolegami z branży.
Spencer Tracy był również znany ze swojego zaangażowania w działalność charytatywną. Wspierał liczne organizacje, w tym te zajmujące się walką z alkoholizmem i pomocą dla dzieci z niepełnosprawnościami. Jego córka, Susie, urodziła się głucha, co skłoniło Tracy'ego do aktywnego wspierania instytucji pomagających dzieciom z wadami słuchu.
Tracy zmarł 10 czerwca 1967 roku na zawał serca, zaledwie 17 dni po zakończeniu zdjęć do filmu Zgadnij, kto przyjdzie na obiad. Jego śmierć była ogromnym ciosem dla Katharine Hepburn, która była przy nim do ostatnich chwil. Został pochowany na cmentarzu Forest Lawn Memorial Park w Glendale, Kalifornia.
Spencer Tracy zdobył uznanie krytyków i publiczności za swoje wszechstronne role i niezwykłą zdolność do wcielania się w różnorodne postacie. W ciągu swojej kariery otrzymał dziewięć nominacji do Oscara, z czego dwie statuetki zdobył za role w filmach Bohaterowie morza (1937, reż. Victor Fleming) i Miasto chłopców (1938, reż. Norman Taurog). Jego pierwsza nominacja do Oscara przyszła za rolę w filmie Jestem niewinny (1936, reż. Fritz Lang), gdzie wcielił się w postać niesłusznie oskarżonego Joe Wilsona.
Tracy był również laureatem Złotego Globu za rolę w filmie Aktorka (1953, reż. George Cukor) oraz licznych innych nagród, w tym BAFTA i nagród od krytyków filmowych. Jego partnerstwo z Katharine Hepburn przyniosło mu dodatkowe uznanie, a ich wspólne filmy, takie jak Kobieta roku (1942, reż. George Stevens) i Żebro Adama (1949, reż. George Cukor), stały się klasykami kina.
Tracy był również doceniany za swoje role w dramatach historycznych i politycznych. W filmie Stan Unii (1948, reż. Frank Capra) zagrał u boku Hepburn, a ich wspólna chemia na ekranie przyczyniła się do sukcesu filmu. Kolejnym ważnym filmem w jego karierze był Czarny dzień w Black Rock (1955, reż. John Sturges), gdzie zagrał rolę jednorękiego weterana wojennego, który staje w obronie sprawiedliwości.
W 1967 roku Tracy zagrał w swoim ostatnim filmie, Zgadnij, kto przyjdzie na obiad (reż. Stanley Kramer), za który otrzymał kolejną nominację do Oscara. Film ten poruszał ważne kwestie społeczne, takie jak rasizm i tolerancja, i stał się jednym z najważniejszych filmów tamtego okresu.
Spencer Tracy był znany z tego, że nie lubił oglądać swoich filmów. Uważał, że zawsze znajdzie coś, co mógłby zrobić lepiej, co tylko potęgowało jego perfekcjonizm na planie filmowym. Mimo to, jego talent i zaangażowanie były niepodważalne, a jego filmy do dziś cieszą się ogromnym uznaniem.
Tracy był również znany z tego, że nie korzystał z dublerów w scenach wymagających fizycznego wysiłku. W filmie Bohaterowie morza (1937, reż. Victor Fleming) samodzielnie wykonywał wszystkie sceny na łodzi, co tylko podkreślało jego zaangażowanie w rolę.
Jego współpraca z Katharine Hepburn była nie tylko owocna zawodowo, ale również inspirująca dla wielu innych aktorów. Para zagrała razem w dziewięciu filmach, a ich chemia na ekranie była nie do podrobienia. Hepburn często mówiła, że Tracy był jej największą inspiracją i wsparciem w trudnych chwilach.
Spencer Tracy pozostaje jednym z najbardziej cenionych aktorów w historii kina, a jego wkład w rozwój sztuki filmowej jest nieoceniony. Jego filmy do dziś inspirują kolejne pokolenia aktorów i reżyserów, a jego legenda żyje dalej w sercach fanów na całym świecie.
Ten artykuł napisaliśmy z pomocą sztucznej inteligencji.