Daniel Day-Lewis – życiorys i filmografia

Jego kariera filmowa rozpoczęła się w latach 80., a jednym z pierwszych znaczących filmów był Moja piękna pralnia (My Beautiful Laundrette), 1985, reż. Stephen Frears, gdzie zagrał postać Johnny'ego. W 1989 roku zdobył pierwszego Oscara za rolę Christy'ego Browna w filmie Moja lewa stopa (My Left Foot: The Story of Christy Brown), 1989, reż. Jim Sheridan. Jego filmografia obejmuje wiele ikonicznych ról, w tym Tomasza w Nieznośnej lekkości bytu (The Unbearable Lightness of Being), 1988, reż. Philip Kaufman, Sokole Oko w Ostatnim Mohikaninie (The Last of the Mohicans), 1992, reż. Michael Mann, oraz Abrahama Lincolna w Lincolnie, 2012, reż. Steven Spielberg.

Day-Lewis jest również znany z ról w takich filmach jak W imię ojca (In the Name of the Father), 1993, reż. Jim Sheridan, Gangi Nowego Jorku (Gangs of New York), 2002, reż. Martin Scorsese, Aż poleje się krew (There Will Be Blood), 2007, reż. Paul Thomas Anderson, oraz Nić widmo (Phantom Thread), 2017, reż. Paul Thomas Anderson. Jego praca przyniosła mu liczne nagrody, w tym trzy Oscary dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, co czyni go jednym z nielicznych aktorów, którzy zdobyli tę nagrodę trzykrotnie.

Życie prywatne

Daniel Day-Lewis jest znany nie tylko ze swoich osiągnięć aktorskich, ale również z niezwykle prywatnego stylu życia. Rzadko udziela wywiadów i unika publicznych wystąpień, co tylko dodaje tajemniczości jego postaci. W latach 80. był związany z francuską aktorką Isabelle Adjani, z którą ma syna Gabriela-Kane Day-Lewisa, urodzonego w 1995 roku.

W 1996 roku Day-Lewis poznał reżyserkę i scenarzystkę Rebeccę Miller, córkę słynnego dramaturga Arthura Millera, podczas pracy nad filmem Czarownice z Salem (The Crucible), 1996, reż. Nicholas Hytner. Para pobrała się w 1996 roku i ma dwóch synów: Ronana Cal Day-Lewisa oraz Cashela Blake Day-Lewisa. Rodzina mieszkała przez wiele lat w hrabstwie Wicklow w Irlandii, gdzie Day-Lewis cieszył się spokojnym życiem z dala od blasku fleszy.

Day-Lewis jest również znany ze swojego zaangażowania w rzemiosło stolarskie i szewskie. W przerwach między rolami aktorskimi często poświęcał się tym pasjom, co tylko potwierdza jego skłonność do całkowitego zanurzenia się w różnorodne dziedziny życia. W 2017 roku ogłosił, że kończy swoją karierę aktorską, co wywołało ogromne poruszenie w świecie filmu. Jego ostatnią rolą była postać Reynoldsa Woodcocka w filmie Nić widmo (Phantom Thread), 2017, reż. Paul Thomas Anderson, za którą otrzymał kolejną nominację do Oscara.

Daniel Day-Lewis - Kariera i nagrody

Daniel Day-Lewis rozpoczął swoją karierę aktorską na początku lat 80., ale prawdziwy przełom nastąpił w 1985 roku, kiedy zagrał w filmie Moja piękna pralnia (My Beautiful Laundrette), 1985, reż. Stephen Frears. Jego rola Johnny'ego, młodego człowieka zmagającego się z tożsamością i przynależnością, przyniosła mu uznanie krytyków i publiczności. W tym samym roku zagrał również w Pokój z widokiem (A Room with a View), 1985, reż. James Ivory, co tylko umocniło jego pozycję w branży filmowej.

Jego pierwsza nagroda Akademii Filmowej przyszła w 1990 roku za rolę Christy'ego Browna w filmie Moja lewa stopa (My Left Foot: The Story of Christy Brown), 1989, reż. Jim Sheridan. Day-Lewis wcielił się w postać irlandzkiego artysty cierpiącego na porażenie mózgowe, co wymagało od niego niezwykłego zaangażowania fizycznego i emocjonalnego. Jego kreacja została nagrodzona Oscarem dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, co otworzyło przed nim drzwi do kolejnych ambitnych projektów.

W latach 90. Day-Lewis zagrał w takich filmach jak Nieznośna lekkość bytu (The Unbearable Lightness of Being), 1988, reż. Philip Kaufman, Ostatni Mohikanin (The Last of the Mohicans), 1992, reż. Michael Mann, oraz W imię ojca (In the Name of the Father), 1993, reż. Jim Sheridan. Każda z tych ról przyniosła mu kolejne nominacje i nagrody, w tym nagrodę BAFTA i Złoty Glob.

W 2002 roku zagrał jedną z najbardziej pamiętnych ról w swojej karierze – Williama "Billa Rzeźnika" Cuttinga w filmie Gangi Nowego Jorku (Gangs of New York), 2002, reż. Martin Scorsese. Jego intensywna i przerażająca kreacja przyniosła mu kolejną nominację do Oscara. W 2007 roku zagrał w filmie Aż poleje się krew (There Will Be Blood), 2007, reż. Paul Thomas Anderson, za co zdobył swojego drugiego Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego. Jego rola Daniela Plainviewa, bezwzględnego naftowego potentata, została uznana za jedną z najlepszych w historii kina.

W 2012 roku Day-Lewis wcielił się w postać Abrahama Lincolna w filmie Lincoln, 2012, reż. Steven Spielberg, za co zdobył swojego trzeciego Oscara. Jego kreacja prezydenta Stanów Zjednoczonych była pełna głębi i autentyczności, co przyniosło mu kolejne uznanie krytyków. Jego ostatnią rolą była postać Reynoldsa Woodcocka w filmie Nić widmo (Phantom Thread), 2017, reż. Paul Thomas Anderson, za którą otrzymał kolejną nominację do Oscara.

Ciekawostki

Daniel Day-Lewis jest znany ze swojego niezwykłego podejścia do aktorstwa. W trakcie przygotowań do roli często całkowicie zanurza się w postać, którą gra. Na przykład, podczas kręcenia filmu Moja lewa stopa, przez cały czas trwania zdjęć poruszał się na wózku inwalidzkim i wymagał, aby członkowie ekipy filmowej traktowali go jak osobę z porażeniem mózgowym.

Podczas kręcenia filmu Ostatni Mohikanin (The Last of the Mohicans), 1992, reż. Michael Mann, Day-Lewis nauczył się polować, łowić ryby i budować schronienia, aby lepiej wczuć się w rolę Sokolego Oka. Jego zaangażowanie w przygotowania do ról często graniczyło z obsesją, co tylko podkreśla jego oddanie sztuce aktorskiej.

Day-Lewis jest również znany ze swojego zamiłowania do rzemiosła. W przerwach między rolami aktorskimi często poświęcał się stolarstwu i szewstwu. W 1997 roku, po zakończeniu pracy nad filmem Bokser (The Boxer), 1997, reż. Jim Sheridan, przeniósł się do Florencji, gdzie przez kilka miesięcy pracował jako czeladnik szewski.

W 2017 roku Daniel Day-Lewis ogłosił, że kończy swoją karierę aktorską, co wywołało ogromne poruszenie w świecie filmu. Jego ostatnią rolą była postać Reynoldsa Woodcocka w filmie Nić widmo (Phantom Thread), 2017, reż. Paul Thomas Anderson. Pomimo zakończenia kariery, jego wpływ na świat kina pozostaje nieoceniony, a jego role na zawsze pozostaną w pamięci widzów.

Filmografia

Filmy:

• Nić widmo (Phantom Thread), 2017, reż. Paul Thomas Anderson
• Lincoln, 2012, reż. Steven Spielberg
• Nine - Dziewięć (Nine), 2009, reż. Rob Marshall
• Aż poleje się krew (There Will Be Blood), 2007, reż. Paul Thomas Anderson
• Ballada o Jacku i Rose (The Ballad of Jack and Rose), 2005, reż. Rebecca Miller
• Gangi Nowego Jorku (Gangs of New York), 2002, reż. Martin Scorsese
• Bokser (The Boxer), 1997, reż. Jim Sheridan
• Czarownice z Salem (The Crucible), 1996, reż. Nicholas Hytner
• W imię ojca (In the Name of the Father), 1993, reż. Jim Sheridan
• Wiek niewinności (The Age of Innocence), 1993, reż. Martin Scorsese
• Ostatni Mohikanin (The Last of the Mohicans), 1992, reż. Michael Mann
• Uśmiech New Jersey (Eversmile, New Jersey), 1989, reż. Carlos Sorín
• Moja lewa stopa (My Left Foot: The Story of Christy Brown), 1989, reż. Jim Sheridan
• Anglik w Nowym Jorku (Stars and Bars), 1988, reż. Pat O'Connor
• Nieznośna lekkość bytu (The Unbearable Lightness of Being), 1988, reż. Philip Kaufman
• Nanou, 1986, reż. Conny Templeman
• Moja piękna pralnia (My Beautiful Laundrette), 1985, reż. Stephen Frears
• Pokój z widokiem (A Room with a View), 1985, reż. James Ivory
• My Brother Jonathan, 1985, reż. Anthony Garner
• Bunt na Bounty (The Bounty), 1984, reż. Roger Donaldson
• Gandhi, 1982, reż. Richard Attenborough
• Jak daleko stąd do Babilonu? (How Many Miles to Babylon?), 1982, reż. Moira Armstrong
• Mróz w maju (Frost in May), 1982, reż. Ronald Wilson
• Artemis 81, 1981, reż. Alastair Reid
• Thank You, P.G. Wodehouse, 1981, reż. Brian Morgan
• Ta przeklęta niedziela (Sunday Bloody Sunday), 1971, reż. John Schlesinger

Ten artykuł napisaliśmy z pomocą sztucznej inteligencji.