Maggie Smith – życie, kariera i najważniejsze role brytyjskiej aktorki

Maggie Smith – życie, kariera i najważniejsze role brytyjskiej aktorki

15 September 2025

Maggie Smith, czyli Margaret Natalie Smith, to bez wątpienia jedna z najwybitniejszych brytyjskich aktorek teatralnych, filmowych i telewizyjnych XX i XXI wieku. Słynęła z niezwykłej wszechstronności oraz wyjątkowego stylu gry, a jej ponad siedem dekad aktywności artystycznej uczyniło ją prawdziwą ikoną światowego kina i teatru. Urodziła się 28 grudnia 1934 roku w Ilford w Anglii. Już jako młoda dziewczyna wykazywała nieprzeciętny talent aktorski, który rozwijała podczas edukacji teatralnej. Swoją karierę zaczynała na prestiżowej scenie Oxford Playhouse w latach 50., gdzie szybko zdobyła uznanie zarówno krytyków, jak i widzów – nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale i za granicą.

Najważniejsze filmy i role Maggie Smith

Przełomowy moment w karierze Maggie Smith przyszedł wraz z filmem Nowhere to Go (1958) w reżyserii Setha Holta, który otworzył jej drzwi do kolejnych, poważnych ról. Szczególnie wyróżnia się rola w Otello (1965) w reżyserii Stuarta Burge’a – właśnie za nią otrzymała swoją pierwszą nominację do Oscara. To jednak kreacja w filmie Pełnia życia panny Brodie (1970) w reżyserii Ronalda Neame’a przyniosła jej ogromną popularność i pierwszą statuetkę Oscara. Jej talent objawił się także w filmach takich jak Suita kalifornijska (1978), którą wyreżyserował Herbert Ross, a za którą zgarnęła kolejnego Oscara, czy w rozrywkowym Sister Act (1992) pod batutą Emila Ardolino.

Największą sławę na skalę światową przyniosła Maggie Smith jednak rola profesor Minervy McGonagall w serii filmów o Harrym Potterze. Czyż nie jest fascynujące, jak potrafiła zachwycić kolejne pokolenia widzów? Oprócz tego zdobyła serca fanów jako Violet Crawley, hrabina Dowager Grantham, w popularnym serialu „Downton Abbey” i jego filmowych kontynuacjach. Warto także wspomnieć o innych znakomitych produkcjach z jej udziałem, takich jak Pokój z widokiem (1985) Jamesa Ivory’ego, Gosford Park (2001) Roberta Altmana czy Śmierć na Nilu (1978) Johna Guillermina. W całym swoim życiu artystycznym współpracowała między innymi z legendarnym Laurence’em Olivierem oraz Judi Dench, a jej twórczy dorobek pozostaje inspiracją do dziś. Maggie Smith odeszła w 2024 roku, zostawiając po sobie niezwykle bogate dziedzictwo artystyczne.

Życie prywatne Maggie Smith – rodzina, małżeństwa i zdrowie

Maggie Smith zawsze chroniła swoją prywatność i rzadko pozwalała, by życie poza sceną czy planem filmowym było tematem publicznych dyskusji. Była dwukrotnie zamężna – pierwszy raz poślubiła aktora Roberta Stephensa w 1967 roku. Ich małżeństwo trwało do 1975 roku i doczekali się dwóch synów: Chrisa Larkina oraz Toby’ego Stephens, którzy poszli w ślady rodziców i również zostali aktorami. Tuż po rozwodzie, w tym samym 1975 roku, Maggie wyszła za dramaturga Beverleya Crossa, z którym tworzyła zgrany związek aż do jego śmierci w 1998 roku. Ten czas zapewnił aktorce stabilizację i wsparcie, które pomogły jej przetrwać trudne chwile.

W życiu Maggie Smith pojawiły się także poważne wyzwania zdrowotne. W 1988 roku zdiagnozowano u niej chorobę Gravesa-Basedowa, a w 2007 roku przeszła operację usunięcia raka piersi. Mimo tych trudności aktorka z wielką siłą wróciła na scenę i plan filmowy, prezentując niesamowitą determinację. Jej podejście do mediów cechował zdrowy dystans – zawsze świadomie oddzielała życie prywatne od kariery, co pozwalało jej zachować równowagę i spokój.

Kariera Maggie Smith – sukcesy teatralne, filmowe i telewizyjne

Droga aktorska Maggie Smith to nieprzerwany proces rozwijania talentu i doskonalenia warsztatu. Zaczęła w brytyjskim teatrze, przede wszystkim na deskach Oxford Playhouse, zdobywając uznanie za różnorodne role – zarówno klasyczne, jak i współczesne. Z czasem jej kariera rozwinęła się na międzynarodowych scenach, m.in. na Broadwayu, gdzie budowała swoją reputację jako jedna z najwybitniejszych aktorek swojego pokolenia. Wielokrotna współpraca z takimi legendami teatru jak Laurence Olivier czy Judi Dench dodatkowo umocniła jej pozycję w świecie sztuki.

W kinie zadebiutowała w filmie Nowhere to Go (1958), a uznanie przyniosła jej nominacja do Oscara za rolę w Otello (1965). Zdobyła dwie statuetki Oscara za role w Pełnia życia panny Brodie (1970) oraz Suita kalifornijska (1978). Jej występ jako Violet Crawley w serialu „Downton Abbey” przyniósł jej aż trzy nagrody Emmy, a postać stała się prawdziwą ikoną telewizji. Nie można też zapomnieć o jej roli w filmach takich jak Pokój z widokiem czy Gosford Park.

Nie sposób pominąć wpływu, jaki miała na kulturę popkultury dzięki roli profesor Minervy McGonagall w serii filmów o Harrym Potterze – dzięki niej zyskała sympatię także młodszych widzów. Maggie Smith osiągnęła coś, czego marzy każdy aktor – potrójną koronę aktorstwa, zdobywając Oscara, Tony i Emmy, co świadczy o jej niezwykłej wszechstronności i mistrzostwie. Na jej koncie znajduje się wiele prestiżowych nagród, w tym pięć BAFTA, trzy Złote Globy oraz Laurence Olivier Award za całokształt twórczości.

Ciekawostki o Maggie Smith – życie prywatne i artystyczne anegdoty

Choć świat zna ją jako Maggie Smith, na co dzień posługiwała się pełnym imieniem – Margaret. Jej występy często przepełniał subtelny humor i wyrafinowana ironia, które stały się jej znakiem rozpoznawczym. Nawet w chwilach najtrudniejszych, takich jak walka z nowotworem, nie zrezygnowała z pracy na planie „Harry’ego Pottera” i „Downton Abbey”, pokazując niezwykły profesjonalizm i zaangażowanie. Czyż to nie budzi podziwu?

Aktorka często z uśmiechem komentowała, jak młodzi fani poznawali ją dopiero dzięki roli profesor McGonagall, nie mając świadomości jej wcześniejszych, wielkich sukcesów. Jej synowie, Chris Larkin i Toby Stephens, również zdobyli rozgłos w świecie aktorskim – choćby Toby, który wcielił się m.in. w rolę Jamesa Bonda w słuchowisku BBC.

Maggie Smith cechowała się dystansem do życia medialnego, lojalnością wobec przyjaciół i niezwykłą skromnością. Otrzymała liczne honorowe odznaczenia i doktoraty honoris causa, a jej dorobek artystyczny obejmuje zarówno spektakle na West Endzie, jak i ważne produkcje kinowe na całym świecie. To właśnie te cechy – talent, powściągliwość i klasa – sprawiają, że Maggie Smith na zawsze pozostanie wzorem do naśladowania i jedną z najważniejszych postaci w historii teatru i kina.

Filmografia

Filmy

  • Klub cudownych kobiet (The Miracle Club), 2023
  • A German Life, 2023
  • Downton Abbey: Nowa epoka (Downton Abbey: A New Era), 2022
  • Chłopiec zwany Gwiazdką (A Boy Called Christmas), 2021
  • Downton Abbey, 2019
  • Dama w vanie (The Lady in the Van), 2015
  • Drugi Hotel Marigold (The Second Best Exotic Marigold Hotel), 2015
  • Moja staruszka (My Old Lady), 2014
  • Kwartet (Quartet), 2012
  • Hotel Marigold (The Best Exotic Marigold Hotel), 2011
  • Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część II (Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2), 2011
  • Niania i wielkie bum (Nanny McPhee and the Big Bang), 2010
  • Od czasu do czasu (From Time to Time), 2009
  • Harry Potter i Książę Półkrwi (Harry Potter and the Half-Blood Prince), 2009
  • Opowieść Mary (Capturing Mary), 2007
  • Zakochana Jane (Becoming Jane), 2007
  • Harry Potter i Zakon Feniksa (Harry Potter and the Order of the Phoenix), 2007
  • Wszystko zostaje w rodzinie (Keeping Mum), 2005
  • Harry Potter i Czara Ognia (Harry Potter and the Goblet of Fire), 2005
  • Lawendowe wzgórze (Ladies in Lavender), 2004
  • Harry Potter i więzień Azkabanu (Harry Potter and the Prisoner of Azkaban), 2004
  • Mój dom w Umbrii (My House in Umbria), 2003
  • Harry Potter i Komnata Tajemnic (Harry Potter and the Chamber of Secrets), 2002
  • Boskie sekrety siostrzanego stowarzyszenia Ya-Ya (Divine Secrets of the Ya-Ya Sisterhood), 2002
  • Gosford Park, 2001
  • Harry Potter i Kamień Filozoficzny (Harry Potter and the Sorcerer's Stone), 2001
  • Ostatni wrzesień (The Last September), 1999
  • David Copperfield, 1999
  • Herbatka z Mussolinim (Tea with Mussolini), 1999
  • All the King's Men, 1999
  • Goście z zaświatów (Curtain Call), 1998
  • Plac Waszyngtona (Washington Square), 1997
  • Zmowa pierwszych żon (The First Wives Club), 1996
  • Ryszard III (Richard III), 1995
  • Zakonnica w przebraniu 2: Powrót do habitu (Sister Act 2: Back in the Habit), 1993
  • Tajemniczy ogród (The Secret Garden), 1993
  • Zakonnica w przebraniu (Sister Act), 1992
  • Memento Mori, 1992
  • Hook, 1991
  • Samotna pasja Judith Hearne (The Lonely Passion of Judith Hearne), 1987
  • Pokój z widokiem (A Room with a View), 1985
  • Prywatne zajęcia (A Private Function), 1984
  • Trzeba grać (Lily in Love), 1984
  • Lepiej późno niż wcale (Better Late Than Never), 1982
  • Misjonarz (The Missionary), 1982
  • Zło czai się wszędzie (Evil Under the Sun), 1982
  • Kwartet (Quartet), 1981
  • Zmierzch tytanów (Clash of the Titans), 1981
  • Suita kalifornijska (California Suite), 1978
  • Śmierć na Nilu (Death on the Nile), 1978
  • Zabity na śmierć (Murder by Death), 1976
  • Miłość i ból i ta cała cholerna reszta (Love and Pain and the Whole Damn Thing), 1973
  • Podróże z moją ciotką (Travels with My Aunt), 1972
  • Och! Co za urocza wojenka (Oh! What a Lovely War), 1969
  • Pełnia życia panny Brodie (The Prime of Miss Jean Brodie), 1969
  • The Merchant of Venice, 1969
  • Gorące miliony (Hot Millions), 1968
  • Garniec miodu (The Honey Pot), 1967
  • Much Ado About Nothing, 1967
  • Otello (Othello), 1965
  • Młody Cassidy (Young Cassidy), 1965
  • Zjadacz dyń (The Pumpkin Eater), 1964
  • Z życia VIP'ów (The V.I.P.s), 1963
  • Go to Blazes, 1962
  • Nowhere to Go, 1958
  • Child in the House, 1956

Seriale

  • Downton Abbey, 2010 - 2015
  • Talking Heads (miniserial), 1987 -
  • All for Love, 1982 - 1983
  • BBC Play of the Month, 1965 - 1983
  • Lilli Palmer Theatre, 1955 -
  • ITV Play of the Week, 1955 - 1968
  • ITV Television Playhouse, 1955 - 1967

Ten artykuł napisaliśmy z pomocą sztucznej inteligencji.

CANAL+ poleca

Śladami wielkich kompozytorów
McDonald & Dodds
Kruk
Między lustrami
Zaproszenie do morderstwa
Lot 93
Magia nagości. Polska
Magia nagości. Najsmaczniejsze kąski
Pani od polskiego
Innego końca nie będzie
Udostępnij