Isabelle Huppert – życiorys i filmografia

Isabelle Huppert – życiorys i filmografia

1 July 2024

Isabelle Anne Madeleine Huppert, urodzona 16 marca 1953 roku w Paryżu, to jedna z najbardziej uznanych aktorek francuskiego kina. Dorastała w Ville d'Avray we Francji. Jej talent aktorski objawił się już w młodym wieku, co skłoniło ją do podjęcia studiów w Conservatoire à rayonnement régional de Versailles oraz w Conservatoire national supérieur d'art dramatique w Paryżu.

Huppert zadebiutowała na dużym ekranie w 1971 roku, a jej pierwsze znaczące role to występy w filmach takich jak *Les Valseuses* (1974, reż. Bertrand Blier) oraz *Lacombe Lucien* (1974, reż. Louis Malle). Przełomem w jej karierze okazała się rola w filmie *Pianistka* (2001, reż. Michael Haneke), za którą otrzymała Złotą Palmę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes oraz Europejską Nagrodę Filmową.

W ciągu swojej kariery Huppert zagrała w licznych filmach, które przyniosły jej uznanie zarówno w Europie, jak i na świecie. Wśród jej najbardziej znanych filmów znajdują się *Elle* (2016, reż. Paul Verhoeven), *Co przynosi przyszłość* (2016, reż. Mia Hansen-Løve), *Głośniej od bomb* (2015, reż. Joachim Trier) oraz *Wyspa psów* (2018, reż. Wes Anderson), gdzie użyczyła swojego głosu.

Życie prywatne Isabelle Huppert

Isabelle Huppert od 1982 roku jest w związku małżeńskim z reżyserem Ronaldem Chammahem. Para jest znana z utrzymywania swojego życia prywatnego z dala od blasku fleszy, co pozwala im na prowadzenie spokojnego życia rodzinnego. Mimo to, Huppert często wspomina o wsparciu, jakie otrzymuje od swojego męża, co jest kluczowe w jej intensywnej karierze aktorskiej.

Huppert, będąc osobą prywatną, rzadko udziela wywiadów na temat swojego życia osobistego. Skupia się głównie na swojej pracy i pasji do aktorstwa. Jej zaangażowanie w sztukę nie ogranicza się tylko do kina; jest również aktywna w teatrze, gdzie zagrała w wielu znaczących produkcjach, takich jak *Kwartet* w Théâtre de l'Odéon w 2006 roku.

Aktorka jest także zaangażowana w różne działania charytatywne i społeczne, choć nie nagłaśnia tego aspektu swojego życia. Jej dyskrecja i skromność w tych kwestiach tylko dodają jej uroku i autentyczności, co jest rzadkością w świecie show-biznesu.

Isabelle Huppert jest matką trójki dzieci, z którymi utrzymuje bliskie relacje. Mimo intensywnej kariery, zawsze stara się znaleźć czas dla swojej rodziny, co jest dla niej niezwykle ważne. Jej zdolność do łączenia życia zawodowego z prywatnym jest często podziwiana przez jej kolegów z branży.

Kariera i nagrody Isabelle Huppert

Isabelle Huppert rozpoczęła swoją karierę aktorską na początku lat 70. XX wieku i szybko zdobyła uznanie za swoje wszechstronne umiejętności aktorskie. Jej pierwsze znaczące role to występy w filmach *Les Valseuses* (1974, reż. Bertrand Blier) oraz *Lacombe Lucien* (1974, reż. Louis Malle). Wkrótce potem zagrała w *La Dentellière* (1977, reż. Claude Goretta), za którą otrzymała swoją pierwszą nagrodę Cezara.

Największy przełom w jej karierze nastąpił w 2001 roku, kiedy zagrała główną rolę w filmie *Pianistka* (2001, reż. Michael Haneke). Rola ta przyniosła jej Złotą Palmę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes oraz Europejską Nagrodę Filmową. Od tego momentu Huppert stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych aktorek na świecie.

W 2016 roku zagrała w filmie *Elle* (reż. Paul Verhoeven), za który otrzymała Cezara dla najlepszej aktorki oraz nominację do Oscara. Film ten spotkał się z ogromnym uznaniem krytyków i publiczności, a rola Michèle Leblanc stała się jedną z najbardziej ikonicznych w jej karierze.

Isabelle Huppert zdobyła wiele nagród i wyróżnień na przestrzeni lat, w tym specjalną nagrodę na 44. festiwalu w Karlowych Warach w 2009 roku oraz David di Donatello dla najlepszej aktorki zagranicznej. Jej talent i wszechstronność pozwoliły jej na występy w różnorodnych gatunkach filmowych, od dramatów po komedie i thrillery.

Aktorka nie ogranicza się tylko do kina; jest również aktywna w teatrze. Jej występy na scenie, takie jak w przedstawieniu *Kwartet* w Théâtre de l'Odéon, są równie cenione jak jej role filmowe. Huppert jest także członkiem prestiżowych akademii filmowych, takich jak Académie des César, co dodatkowo potwierdza jej status w świecie kina.

Ciekawostki o Isabelle Huppert

Isabelle Huppert jest znana z niezwykłej wszechstronności i zdolności do wcielania się w różnorodne postacie. W 2018 roku użyczyła swojego głosu w filmie animowanym *Wyspa psów* (reż. Wes Anderson), gdzie zagrała rolę tłumaczki Nelson. To pokazuje, że aktorka nie boi się eksperymentować i podejmować nowych wyzwań.

W 2017 roku Huppert zagrała w filmie *Madame Hyde* (reż. Serge Bozon), który miał swoją premierę we Francji w 2018 roku. Film ten jest nowoczesną interpretacją klasycznej opowieści o Dr. Jekyllu i Mr. Hyde, co pokazuje jej zainteresowanie nietypowymi i złożonymi rolami.

Isabelle Huppert jest również znana z tego, że często współpracuje z reżyserami, którzy mają unikalne i często kontrowersyjne podejście do kina. Jej współpraca z Michaelem Haneke, Paulem Verhoevenem i Claudem Chabrolem przyniosła wiele niezapomnianych kreacji filmowych, które na zawsze zapisały się w historii kina.

Aktorka jest również laureatką licznych nagród filmowych, w tym specjalnej nagrody na 44. festiwalu w Karlowych Warach w 2009 roku oraz David di Donatello dla najlepszej aktorki zagranicznej. Jej talent i wszechstronność pozwoliły jej na występy w różnorodnych gatunkach filmowych, od dramatów po komedie i thrillery.

Filmografia

Filmy:

  • A Traveler's Needs (Yeohaengjaui pilyo), 2024, reż. Sang-soo Hong
  • My New Friends (Les gens d’à côté), 2024, reż. André Téchiné
  • Visiting Hours (La prisonnière de Bordeaux), 2024, reż. Patricia Mazuy
  • Moja zbrodnia (Mon crime), 2023, reż. François Ozon
  • Sidonie in Japan (Sidonie au Japon), 2023, reż. Élise Girard
  • Marianne, 2023, reż. Michael Rozek
  • Caravaggio's Shadow (L'ombra di Caravaggio), 2022, reż. Michele Placido
  • Paryż pani Harris (Mrs. Harris Goes to Paris), 2022, reż. Anthony Fabian
  • Co się tyczy Joan (À propos de Joan), 2022, reż. Laurent Larivière
  • IO, 2022, reż. Jerzy Skolimowski
  • The Sitting Duck (La Syndicaliste), 2022, reż. Jean-Paul Salomé
  • Obietnice (Les promesses), 2021, reż. Thomas Kruithof
  • Le grand restaurant: Réouverture après travaux, 2021, reż. Romuald Boulanger,Pierre Palmade
  • Mama Weed (La daronne), 2020, reż. Jean-Paul Salomé
  • My Best Part (Garçon chiffon), 2020, reż. Nicolas Maury
  • Frankie, 2019, reż. Ira Sachs
  • Golden Youth (Une jeunesse dorée), 2019, reż. Eva Ionesco
  • Biała jak śnieg (Blanche-Neige), 2019, reż. Anne Fontaine
  • Eva, 2018, reż. Benoît Jacquot
  • Greta, 2018, reż. Neil Jordan
  • The Sleeping Shepherd, 2017, reż. Frank Hudec
  • Happy End, 2017, reż. Michael Haneke
  • Pani Hyde (Mrs. Hyde), 2017, reż. Serge Bozon
  • Tama (Barrage), 2017, reż. Laura Schroeder
  • Reinventing Marvin (Marvin ou la belle éducation), 2017, reż. Anne Fontaine
  • Aparat Claire (Keul-le-eo-eui Ka-me-ra), 2017, reż. Sang-soo Hong
  • Co przynosi przyszłość (L'avenir), 2016, reż. Mia Hansen-Løve
  • Elle, 2016, reż. Paul Verhoeven
  • Tout de suite maintenant, 2016, reż. Pascal Bonitzer
  • What Tears Us Apart (Ce qui nous éloigne), 2016, reż. Wei Hu
  • Souvenir, 2016, reż. Bavo Defurne
  • Les fausses confidences, 2016, reż. Luc Bondy
  • Głośniej od bomb (Louder Than Bombs), 2015, reż. Joachim Trier
  • Dolina miłości (The Valley of Love), 2015, reż. Guillaume Nicloux
  • Asfalt (Asphalte), 2015, reż. Samuel Benchetrit
  • Paris Follies (La ritournelle), 2014, reż. Marc Fitoussi
  • Zniknięcie Eleanor Rigby: Oni (The Disappearance of Eleanor Rigby: Them), 2014, reż. Ned Benson
  • Tip Top, 2013, reż. Serge Bozon
  • Czas zemsty (Dead Man Down), 2013, reż. Niels Arden Oplev
  • Zniknięcie Eleanor Rigby: On (The Disappearance of Eleanor Rigby: Him), 2013, reż. Ned Benson
  • Zakonnica (La Religieuse), 2013, reż. Guillaume Nicloux
  • Nadużycie słabości (Abus de Faiblesse), 2013, reż. Catherine Breillat
  • Zniknięcie Eleanor Rigby: Ona (The Disappearance of Eleanor Rigby: Her), 2013, reż. Ned Benson
  • Kozioł ofiarny (Au bonheur des ogres), 2013, reż. Nicolas Bary
  • Miłość (Amour), 2012, reż. Michael Haneke
  • Pozdrowienia z raju (Captive), 2012, reż. Brillante Mendoza
  • Lines of Wellington (Linhas de Wellington), 2012, reż. Valeria Sarmiento
  • W innym kraju (Dareun Narayeseo), 2012, reż. Sang-soo Hong
  • Śpiąca królewna (Bella addormentata), 2012, reż. Marco Bellocchio
  • Mój najgorszy koszmar (Mon pire cauchemar), 2011, reż. Anne Fontaine
  • Moja mała księżniczka (My Little Princess), 2011, reż. Eva Ionesco
  • Kuracja specjalna (Sans queue ni tête), 2010, reż. Jeanne Labrune
  • Copacabana, 2010, reż. Marc Fitoussi
  • Biała Afryka (White Material), 2009, reż. Claire Denis
  • Villa Amalia, 2009, reż. Benoît Jacquot
  • Geliebte Clara, 2008, reż. Helma Sanders-Brahms
  • The Sea Wall (Un Barrage contre le Pacifique), 2008, reż. Rithy Panh
  • Dom przy autostradzie (Home), 2008, reż. Ursula Meier
  • Hidden Love (L'amore nascosto), 2007, reż. Alessandro Capone
  • Médée Miracle, 2007, reż. Tonino De Bernardi
  • Upojenie władzą (L'ivresse du pouvoir), 2006, reż. Claude Chabrol
  • Własność prywatna (Nue propriété), 2006, reż. Joachim Lafosse
  • Gabrielle, 2005, reż. Patrice Chéreau
  • Jak być sobą (I Heart Huckabees), 2004, reż. David O. Russell
  • Moja matka (Ma mère), 2004, reż. Christophe Honoré
  • Moja siostra i ja (Les soeurs fâchées), 2004, reż. Alexandra Leclère
  • Czas wilka (Le temps du loup), 2003, reż. Michael Haneke
  • 8 kobiet (8 femmes), 2002, reż. François Ozon
  • Obiecane życie (La Vie promise), 2002, reż. Olivier Dahan
  • Deux, 2002, reż. Werner Schroeter
  • Pianistka (La Pianiste), 2001, reż. Michael Haneke
  • Médée, 2001, reż. Don Kent
  • Gorzka czekolada (Merci pour le chocolat), 2000, reż. Claude Chabrol
  • Dziewczęta z Saint-Cyr (Saint-Cyr), 2000, reż. Patricia Mazuy
  • Komedia niewinności (Comedie de L'innocence), 2000, reż. Raoul Ruiz
  • Nowoczesne życie (La Vie moderne), 2000, reż. Laurence Ferreira Barbosa
  • Ścieżki uczuć (Les destinées sentimentales), 2000, reż. Olivier Assayas
  • The False Servant (La Fausse suivante), 2000, reż. Benoît Jacquot
  • Bez skandalu (Pas de scandale), 1999, reż. Benoît Jacquot
  • Szkoła wdzięku (L'École de la chair), 1998, reż. Benoît Jacquot
  • Francuska ruletka (Rien ne va plus), 1997, reż. Claude Chabrol
  • Palmy pana Schutza (Les Palmes de M. Schutz), 1997, reż. Claude Pinoteau
  • Powinowactwa z wyboru (Le affinità elettive), 1996, reż. Paolo Taviani,Vittorio Taviani
  • Okruchy miłości (Poussières d'amour - Abfallprodukte der Liebe), 1996, reż. Werner Schroeter
  • Ceremonia (La cérémonie), 1995, reż. Claude Chabrol
  • Rozstanie (La séparation), 1994, reż. Christian Vincent
  • Amator (Amateur), 1994, reż. Hal Hartley
  • Powódź (Navodneniye), 1994, reż. Igor Minaiev
  • Po miłości (Après l'amour), 1992, reż. Diane Kurys
  • Pani Bovary (Madame Bovary), 1991, reż. Claude Chabrol
  • Malina, 1991, reż. Werner Schroeter
  • Zemsta kobiety (La Vengeance d'une femme), 1990, reż. Jacques Doillon
  • Seobe, 1989, reż. Aleksandar Petrović
  • Sprawa kobiet (Une affaire de femmes), 1988, reż. Claude Chabrol
  • Czarny Mediolan (Milan noir), 1988, reż. Ronald Chammah
  • Biesy (Les possédés), 1988, reż. Andrzej Wajda
  • Widok z sypialni (The Bedroom Window), 1987, reż. Curtis Hanson
  • Kaktus (Cactus), 1986, reż. Paul Cox
  • Grzech Charlotte (Signé Charlotte), 1985, reż. Caroline Huppert
  • Wszystko naraz (Sac de noeuds), 1985, reż. Josiane Balasko
  • Dziwka (La Garce), 1984, reż. Christine Pascal
  • Historia Piery (Storia di Piera), 1983, reż. Marco Ferreri
  • Od pierwszego wejrzenia (Coup de foudre), 1983, reż. Diane Kurys
  • Dziewczyna mojego kumpla (La Femme de mon pote), 1983, reż. Bertrand Blier
  • Pasja (Passion), 1982, reż. Jean-Luc Godard
  • Pstrąg (La Truite), 1982, reż. Joseph Losey
  • Dama Kameliowa (La Dame aux camélias), 1981, reż. Mauro Bolognini
  • Skrzydła gołębicy (Les ailes de la colombe), 1981, reż. Benoît Jacquot
  • Głębokie wody (Eaux profondes), 1981, reż. Michel Deville
  • Czystka (Coup de torchon), 1981, reż. Bertrand Tavernier
  • Wrota niebios (Heaven's Gate), 1980, reż. Michael Cimino
  • Lulu (Loulou), 1980, reż. Maurice Pialat
  • Ratuj kto może (życie) (Sauve qui peut (la vie)), 1980, reż. Jean-Luc Godard
  • Sukcesja (Örökség), 1980, reż. Márta Mészáros
  • Siostry Brontë (Les soeurs Brontë), 1979, reż. André Téchiné
  • Scenariusz do "Ratuj się kto może" (Quelques remarques sur la réalisation et la production du film 'Sauve qui peut (la vie)'), 1979, reż. Jean-Luc Godard
  • Powrót do ukochanej (Retour à la bien-aimée), 1979, reż. Jean-François Adam
  • Violette Nozière, 1978, reż. Claude Chabrol
  • Koronczarka (La dentellière), 1977, reż. Claude Goretta
  • Indianie są daleko (Les Indiens sont encore loin), 1977, reż. Patricia Moraz
  • Zepsute dzieci (Des enfants gâtés), 1977, reż. Bertrand Tavernier
  • On ne badine pas avec l'amour, 1977, reż. Caroline Huppert
  • Sędzia i zabójca (Le Juge et l'assassin), 1976, reż. Bertrand Tavernier
  • Doktor Francoise Gailland (Docteur Françoise Gailland), 1976, reż. Jean-Louis Bertucelli
  • Le Petit Marcel, 1976, reż. Jacques Fansten
  • Je suis Pierre Rivière, 1976, reż. Christine Lipinska
  • Różyczka (Rosebud), 1975, reż. Otto Preminger
  • Dupont-Lajoie, 1975, reż. Yves Boisset
  • Z przymrużeniem oka (Sérieux comme le plaisir), 1975, reż. Robert Benayoun
  • The Big Delirium (Le grand délire), 1975, reż. Dennis Berry
  • Aloïse, 1975, reż. Liliane de Kermadec
  • Jaja (Les valseuses), 1974, reż. Bertrand Blier
  • Płynne stany rozkoszy (Glissements progressifs du plaisir), 1974, reż. Alain Robbe-Grillet
  • Plaies et bosses, 1974, reż. Yves-André Hubert
  • Madame Baptiste, 1974, reż. Claude Santelli
  • L'Ampélopede, 1974, reż. Rachel Weinberg
  • Le maître de pension, 1973, reż. Marcel Moussy
  • Le drakkar, 1973, reż. Jacques Pierre
  • Histoire vraie, 1973, reż. Claude Santelli
  • Vogue la galère, 1973, reż. Raymond Rouleau
  • Cezar i Rozalia (César et Rosalie), 1972, reż. Claude Sautet
  • Bar na skrzyżowaniu (Le Bar de la fourche), 1972, reż. Alain Levent
  • Figaro-ci, Figaro-là, 1972, reż. Hervé Bromberger
  • Faustyna i piękne lato (Faustine), 1971, reż. Nina Companéez
  • Le Prussien, 1971

Ten artykuł napisaliśmy z pomocą sztucznej inteligencji.

Udostępnij