Imogen Poots – życiorys i filmografia

Imogen Poots rozpoczęła swoją karierę aktorską w 2004 roku, występując w odcinku serialu Casualty. Jej pierwszą większą rolą była postać Tammy w postapokaliptycznym horrorze 28 tygodni później (28 Weeks Later), 2007, reż. Juan Carlos Fresnadillo. Od tego momentu jej kariera nabrała tempa, a Poots zagrała w wielu znanych filmach, takich jak Jimi: Wszystko na moim boku (Jimi: All Is by My Side), 2013, reż. John Ridley, The Look of Love, 2013, reż. Michael Winterbottom, oraz Need for Speed, 2014, reż. Scott Waugh. W 2014 roku wystąpiła również w komedii romantycznej Ten niezręczny moment (That Awkward Moment), reż. Tom Gormican, oraz w czarnej komedii Daleko spadać (A Long Way Down), reż. Pascal Chaumeil.

Imogen Poots nie tylko zdobyła uznanie w świecie filmu, ale również w teatrze. W 2015 roku wystąpiła w sztuce Belleville Amy Herzog w Donmar Warehouse, gdzie zagrała u boku Jamesa Nortona. Jej talent aktorski i wszechstronność sprawiły, że stała się jedną z najbardziej obiecujących aktorek swojego pokolenia.

Życie prywatne

Imogen Poots jest znana nie tylko ze swoich osiągnięć zawodowych, ale również z życia prywatnego, które często przyciąga uwagę mediów. W latach 2018-2023 była w związku z aktorem Jamesem Nortonem. Para była zaręczona w 2022 roku, co było szeroko komentowane w mediach. Ich związek, choć zakończony, był jednym z najbardziej rozpoznawalnych w brytyjskim świecie celebrytów.

Poots, mimo swojego sukcesu, zawsze starała się zachować pewien poziom prywatności. Jest znana z tego, że unika skandali i sensacji, koncentrując się raczej na swojej karierze i rozwoju zawodowym. Jej rodzina, w tym starszy brat, zawsze była dla niej ważna, co podkreśla w wywiadach.

W wolnym czasie Imogen Poots angażuje się w różne formy działalności charytatywnej. Jej matka, Fiona Goodall, pracuje jako wolontariuszka, co zainspirowało Imogen do zaangażowania się w podobne inicjatywy. Poots jest również miłośniczką zwierząt, co może być zaskakujące, biorąc pod uwagę, że porzuciła swoje marzenie o zostaniu weterynarzem po tym, jak zemdlała na widok operacji weterynaryjnej podczas praktyk.

Pomimo intensywnego życia zawodowego, Poots zawsze stara się znaleźć czas na relaks i odpoczynek. Często podróżuje, zarówno w celach zawodowych, jak i prywatnych, co pozwala jej naładować baterie i zyskać nowe inspiracje do swojej pracy. Jej pasja do sztuki i kultury jest widoczna nie tylko w jej wyborach zawodowych, ale również w jej zainteresowaniach prywatnych.

Kariera i nagrody

Imogen Poots rozpoczęła swoją karierę aktorską w 2004 roku, a jej przełomową rolą była postać Tammy w horrorze 28 tygodni później (28 Weeks Later), 2007, reż. Juan Carlos Fresnadillo. Od tego momentu jej kariera nabrała tempa, a Poots zaczęła pojawiać się w coraz bardziej znaczących produkcjach. W 2009 roku zagrała w filmie Cracks, reż. Jordan Scott, a w 2010 roku w historycznym dramacie Centurion, reż. Neil Marshall.

W 2011 roku Poots wystąpiła jako Amy Peterson w remake'u horroru Postrach nocy (Fright Night), reż. Craig Gillespie, gdzie zagrała u boku Antona Yelchina. Jej naturalny talent aktorski i zdolność do wcielania się w różnorodne role zostały docenione zarówno przez krytyków, jak i widzów.

Rok 2013 przyniósł Poots kilka ważnych ról, w tym w filmach Greetings from Tim Buckley, reż. Daniel Algrant, Filth, reż. Jon S. Baird, oraz The Look of Love, reż. Michael Winterbottom. W tym samym roku zagrała również Lindę Keith w biograficznym filmie o Jimi Hendrixie, Jimi: Wszystko na moim boku (Jimi: All Is by My Side), reż. John Ridley.

W 2014 roku Poots wystąpiła w kilku znaczących produkcjach, w tym w komedii romantycznej Ten niezręczny moment (That Awkward Moment), reż. Tom Gormican, oraz w adaptacji gry wideo Need for Speed, reż. Scott Waugh. Zagrała również Jess w czarnej komedii Daleko spadać (A Long Way Down), reż. Pascal Chaumeil.

Jej kariera teatralna również zasługuje na uwagę. W 2015 roku Poots zagrała w sztuce Belleville Amy Herzog w Donmar Warehouse, gdzie wystąpiła u boku Jamesa Nortona. Jej występ spotkał się z entuzjastycznymi recenzjami, co tylko potwierdziło jej talent i wszechstronność jako aktorki.

Imogen Poots zdobyła wiele nagród i nominacji za swoje role. W 2013 roku otrzymała British Independent Film Award dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Jej występy w filmach i na scenie teatralnej były wielokrotnie doceniane przez krytyków, co umocniło jej pozycję jako jednej z najbardziej utalentowanych aktorek swojego pokolenia.

Ciekawostki

Imogen Poots jest znana nie tylko ze swoich ról filmowych, ale również z udziału w kampaniach reklamowych. W 2011 roku została wybrana przez dom mody Chloé do udziału w kampanii reklamowej ich zapachu, którą zrealizowali Inez van Lamsweerde i Vinoodh Matadin. W 2012 roku Poots wzięła udział w kampanii reklamowej dla współpracy między marką Marni a siecią H&M, którą wyreżyserowała Sofia Coppola.

Pomimo że Poots nigdy nie przeszła formalnego szkolenia aktorskiego, jej naturalny talent i zdolność do wcielania się w różnorodne role sprawiły, że jest uważana za jedną z najbardziej obiecujących aktorek swojego pokolenia. Jej umiejętności aktorskie rozwijały się głównie poprzez praktyczne doświadczenia na planie filmowym, co według wielu krytyków wyszło jej na korzyść.

Imogen Poots jest również znana ze swojego zaangażowania w działalność charytatywną. Jej matka, Fiona Goodall, pracuje jako wolontariuszka, co zainspirowało Imogen do angażowania się w podobne inicjatywy. Poots jest również miłośniczką zwierząt, co może być zaskakujące, biorąc pod uwagę, że porzuciła swoje marzenie o zostaniu weterynarzem po tym, jak zemdlała na widok operacji weterynaryjnej podczas praktyk.

Filmografia

Filmy:

• The Teacher, 2023, reż. Farah Nabulsi
• Baltimore, 2023, reż. Joe Lawlor, Christine Molloy
• Ojciec (The Father), 2020, reż. Florian Zeller
• Francuskie wyjście (French Exit), 2020, reż. Azazel Jacobs
• Sztuka samoobrony (The Art of Self-Defense), 2019, reż. Riley Stearns
• Wiwarium (Vivarium), 2019, reż. Lorcan Finnegan
• Czarne święta (Black Christmas), 2019, reż. Sophia Takal
• Castle in the Ground, 2019, reż. Joey Klein
• Wolny duch (Friday's Child), 2018, reż. A.J. Edwards
• Serial Dater, 2018, reż. Jena Friedman
• The Sleeping Shepherd, 2017, reż. Frank Hudec
• Zabijam gigantów (I Kill Giants), 2017, reż. Anders Walter
• Sweet Virginia, 2017, reż. Jamie M. Dagg
• Mobile Homes, 2017, reż. Vladimir de Fontenay
• Have Had, 2017, reż. Jack Turits
• Frank i Lola (Frank & Lola), 2016, reż. Matthew Ross
• Gwiazdorskie życie (Popstar: Never Stop Never Stopping), 2016, reż. Akiva Schaffer, Jorma Taccone
• Rycerz pucharów (Knight of Cups), 2015, reż. Terrence Malick
• Sala strachu (Green Room), 2015, reż. Jeremy Saulnier
• A Country Called Home, 2015, reż. Anna Axster
• Nauka spadania (A Long Way Down), 2014, reż. Pascal Chaumeil
• Need for Speed, 2014, reż. Scott Waugh
• Ten niezręczny moment (That Awkward Moment), 2014, reż. Tom Gormican
• Dziewczyna warta grzechu (She's Funny That Way), 2014, reż. Peter Bogdanovich
• Brud (Filth), 2013, reż. Jon S. Baird
• Prawdziwa historia króla skandali (The Look of Love), 2013, reż. Michael Winterbottom
• Jimi Hendrix: Tak tworzy się geniusz (All Is by My Side), 2013, reż. John Ridley
• Późny kwartet (A Late Quartet), 2012, reż. Yaron Zilberman
• Comes a Bright Day, 2012, reż. Simon Aboud
• Greetings from Tim Buckley, 2012, reż. Daniel Algrant
• Jane Eyre, 2011, reż. Cary Joji Fukunaga
• Postrach nocy (Fright Night), 2011, reż. Craig Gillespie
• Christopher And His Kind, 2011, reż. Geoffrey Sax
• Rule Number Three, 2011, reż. Tom Ludlam
• Waking Madison, 2010, reż. Katherine Brooks
• Pokój na czacie (Chatroom), 2010, reż. Hideo Nakata
• Centurion, 2010, reż. Neil Marshall
• Pęknięcia (Cracks), 2009, reż. Jordan Scott
• Człowiek sukcesu (Solitary Man), 2009, reż. David Levien, Brian Koppelman
• Jane Austen żałuje (Miss Austen Regrets), 2008, reż. Jeremy Lovering
• Ja i Orson Welles (Me and Orson Welles), 2008, reż. Richard Linklater
• 28 tygodni później (28 Weeks Later), 2007, reż. Juan Carlos Fresnadillo
• Wish, 2007, reż. Matt Day
• V jak Vendetta (V for Vendetta), 2005, reż. James McTeigue

Seriale:

• Peryferia (Outer Range), 2022 -, reż. Brian Watkins
• To wiem na pewno (I Know This Much Is True), 2020
• Roadies, 2016, reż. Cameron Crowe
• Bouquet of Barbed Wire, 2010 -

Ten artykuł napisaliśmy z pomocą sztucznej inteligencji.