Catherine Deneuve – życiorys i filmografia

Deneuve zdobyła międzynarodową sławę dzięki roli w filmie Parasolki z Cherbourga (Les parapluies de Cherbourg), 1964, reż. Jacques Demy. Jej rola w tym musicalu przyniosła jej uznanie krytyków i publiczności, co otworzyło jej drzwi do dalszych sukcesów. Kolejnym ważnym filmem w jej karierze był Piękność dnia (Belle de jour), 1967, reż. Luis Buñuel, w którym zagrała rolę Séverine Serizy, młodej kobiety prowadzącej podwójne życie.

Deneuve kontynuowała swoją karierę w latach 70. i 80., występując w takich filmach jak Tristana (1970, reż. Luis Buñuel), Ostatnie metro (Le dernier métro), 1980, reż. François Truffaut, za który otrzymała nagrodę Cezara dla najlepszej aktorki. Jej filmografia jest niezwykle bogata i różnorodna, obejmująca zarówno dramaty, jak i komedie, a także produkcje międzynarodowe [doc4].

Życie prywatne Catherine Deneuve

Catherine Deneuve jest znana nie tylko ze swojego talentu aktorskiego, ale także z burzliwego życia prywatnego. W latach 1965-1972 była żoną brytyjskiego fotografa Davida Bailey'a. Z tego związku nie miała dzieci, ale w późniejszych latach miała dwoje dzieci z innymi partnerami. Jej syn, Christian Vadim, urodził się w 1963 roku i jest owocem jej związku z reżyserem Rogerem Vadimem. Córka, Chiara Mastroianni, urodziła się w 1972 roku, a jej ojcem jest słynny włoski aktor Marcello Mastroianni [doc2].

Deneuve jest znana ze swojego zaangażowania w różne sprawy społeczne i polityczne. W 1971 roku podpisała tzw. "Manifest 343", w którym kobiety przyznały się do przeprowadzenia aborcji, co było wówczas nielegalne we Francji. Był to akt odwagi i wsparcia dla ruchu na rzecz legalizacji aborcji. W późniejszych latach angażowała się także w kampanie na rzecz praw kobiet i ochrony środowiska.

Pomimo swojego statusu gwiazdy, Deneuve zawsze starała się chronić swoją prywatność. Rzadko udziela wywiadów i unika skandali, co sprawia, że jej życie prywatne jest mniej znane niż życie wielu innych celebrytów. Jednak jej związki z innymi znanymi osobistościami, takimi jak François Truffaut czy Pierre Lescure, były szeroko komentowane w mediach .

Kariera i nagrody Catherine Deneuve

Kariera Catherine Deneuve jest pełna sukcesów i nagród. Już na początku swojej kariery zdobyła uznanie za rolę w Parasolki z Cherbourga (1964), co otworzyło jej drzwi do międzynarodowej sławy. Jej rola w Piękność dnia (1967) była przełomowa i przyniosła jej status ikony kina europejskiego. W filmie tym zagrała młodą żonę, która prowadzi podwójne życie jako prostytutka, co było odważnym i kontrowersyjnym wyborem [doc4].

W latach 80. i 90. Deneuve kontynuowała swoją karierę, zdobywając kolejne nagrody i wyróżnienia. W 1981 roku otrzymała swojego pierwszego Cezara dla najlepszej aktorki za rolę w filmie Ostatnie metro (1980). Kolejnego Cezara zdobyła w 1993 roku za rolę w filmie Indochiny (Indochine), 1992, reż. Régis Wargnier, w którym zagrała francuską plantatorkę w Indochinach. Film ten zdobył także Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego .

Deneuve była także wielokrotnie nominowana do innych prestiżowych nagród, w tym do Oscara za rolę w Indochiny. W 2008 roku otrzymała Złotą Palmę na festiwalu w Cannes za całokształt twórczości, co było ukoronowaniem jej długoletniej kariery. Jej zaangażowanie w różnorodne projekty filmowe, zarówno komercyjne, jak i artystyczne, sprawiło, że stała się jedną z najbardziej wszechstronnych aktorek swojego pokolenia [doc4].

Ciekawostki o Catherine Deneuve

Catherine Deneuve jest nie tylko utalentowaną aktorką, ale także ikoną stylu i mody. Przez wiele lat była twarzą perfum Chanel No. 5, co przyczyniło się do jej międzynarodowej rozpoznawalności. W 1986 roku wylansowała własne perfumy pod nazwą "Catherine Deneuve", które cieszyły się dużą popularnością [doc3].

Deneuve jest także znana ze swojego zaangażowania w sztukę i kulturę. Jest wielbicielką twórczości Larsa von Triera i bardzo zabiegała o rolę w jego filmie Tańcząc w ciemnościach (Dancer in the Dark), 2000, reż. Lars von Trier, który zdobył Złotą Palmę na festiwalu w Cannes. Jej miłość do kina nie ogranicza się tylko do aktorstwa; Deneuve jest także producentką filmową i aktywnie wspiera młodych twórców [doc3].

Jednym z mniej znanych faktów o Deneuve jest to, że jest zapaloną kolekcjonerką sztuki. Jej kolekcja obejmuje dzieła takich artystów jak Pablo Picasso, Henri Matisse i Andy Warhol. Deneuve jest także miłośniczką ogrodnictwa i posiada imponujący ogród w swojej posiadłości we Francji.

Filmografia

Filmy:

• Marcello Mio (Marcello mio), 2024, reż. Christophe Honoré
• Bernadette, 2023, reż. Léa Domenach
• Dopóki żyję (De son vivant), 2021, reż. Emmanuelle Bercot
• Welcome to the Jungle (Terrible Jungle), 2020, reż. Hugo Benamozig,David Caviglioli
• Prawda (La vérité), 2019, reż. Hirokazu Koreeda
• Przyjęcie urodzinowe (Fête de famille), 2019, reż. Cédric Kahn
• Pożegnanie z nocą (L'adieu à la nuit), 2019, reż. André Téchiné
• Pamiątki Claire Darling (La dernière folie de Claire Darling), 2018, reż. Julie Bertuccelli
• Wśród chwastów (Mauvaises herbes), 2018, reż. Kheiron
• Dwie kobiety (Sage femme), 2017, reż. Martin Provost
• Nie ma ideałów (Bonne pomme), 2017, reż. Florence Quentin
• Wszystko nas dzieli (Tout nous sépare), 2017, reż. Thierry Klifa
• Schrupałbym cię! (Belle à croquer), 2017, reż. Axel Courtière
• Le cancre, 2016, reż. Paul Vecchiali
• Zupełnie Nowy Testament (Le tout nouveau testament), 2015, reż. Jaco Van Dormael
• Z podniesionym czołem (La tête haute), 2015, reż. Emmanuelle Bercot
• We dwoje zawsze raźniej (Dans la cour), 2014, reż. Pierre Salvadori
• 3 serca (3 coeurs), 2014, reż. Benoît Jacquot
• Królowa kasyna (L'homme qu'on aimait trop), 2014, reż. André Téchiné
• Bettie wyrusza w drogę (Elle s'en va), 2013, reż. Emmanuelle Bercot
• Asterix i Obelix: W służbie Jej Królewskiej Mości (Astérix et Obélix: Au Service de Sa Majesté), 2012, reż. Laurent Tirard
• Lines of Wellington (Linhas de Wellington), 2012, reż. Valeria Sarmiento
• Bóg kocha kawior (O Theos agapaei to haviari), 2012, reż. Yannis Smaragdis
• His Mother's Eyes (Les yeux de sa mère), 2011, reż. Thierry Klifa
• Ukochany (Les bien-aimés), 2011, reż. Christophe Honoré
• Żona doskonała (Potiche), 2010, reż. François Ozon
• The Big Picture (L'homme qui voulait vivre sa vie), 2010, reż. Eric Lartigau
• Cyprien, 2009, reż. David Charhon
• Dziewczyna z pociągu (La Fille du RER), 2009, reż. André Téchiné
• Opowieści z Ławeczki (Bancs publics (Versailles rive droite)), 2009, reż. Bruno Podalydès
• Mères et filles, 2009, reż. Julie Lopes-Curval
• Świąteczne opowieści (Un conte de Noël), 2008, reż. Arnaud Desplechin
• Chcę zobaczyć (Je veux voir), 2008, reż. Khalil Joreige,Joana Hadjithomas
• Z miłości do gwiazd (Mes stars et moi), 2008, reż. Laetitia Colombani
• Śniadanie z nieznajomym (Frühstück mit einer Unbekannten), 2007, reż. Maria von Heland
• Po nim (Après lui), 2006, reż. Gaël Morel
• Family Hero (Le Héros de la famille), 2006, reż. Thierry Klifa
• Kamienny krąg (Le Concile de Pierre), 2006, reż. Guillaume Nicloux
• Królową być (Palais royal!), 2005, reż. Valérie Lemercier
• Królowie i królowa (Rois et reine), 2004, reż. Arnaud Desplechin
• Utracona miłość (Les temps qui changent), 2004, reż. André Téchiné
• Princesse Marie, 2004, reż. Benoît Jacquot
• Ruchome słowa (Um Filme Falado), 2003, reż. Manoel de Oliveira
• 8 kobiet (8 femmes), 2002, reż. François Ozon
• Nearest to Heaven (Au plus près du paradis), 2002, reż. Tonie Marshall
• D'Artagnan (The Musketeer), 2001, reż. Peter Hyams
• Tomcio Paluch (Le petit poucet), 2001, reż. Olivier Dahan
• Wracam do domu (Je rentre à la maison), 2001, reż. Manoel de Oliveira
• Absolutnie fantastycznie (Absolument fabuleux), 2001, reż. Gabriel Aghion
• Tańcząc w ciemnościach (Dancer in the Dark), 2000, reż. Lars von Trier
• Moja piękna teściowa (Belle Maman), 1999, reż. Gabriel Aghion
• Wschód - Zachód (Est - Ouest), 1999, reż. Régis Wargnier
• Czas odnaleziony (Le temps retrouvé, d'après l'oeuvre de Marcel Proust), 1999, reż. Raoul Ruiz
• Pola X, 1999, reż. Leos Carax
• Plac Vendome (Place Vendôme), 1998, reż. Nicole Garcia
• Powiew nocy (Le vent de la nuit), 1998, reż. Philippe Garrel
• Sans titre, 1997, reż. Leos Carax
• Genealogia zbrodni (Généalogies d'un crime), 1996, reż. Raoul Ruiz
• Złodzieje (Les voleurs), 1996, reż. André Téchiné
• Court toujours: L'inconnu, 1996, reż. Ismaël Ferroukhi
• Klasztor (O Convento), 1995, reż. Manoel de Oliveira
• La Partie d'échecs, 1994, reż. Yves Hanchar
• Sto i jedna noc (Les cent et une nuits de Simon Cinéma), 1994, reż. Agnès Varda
• Panienki miały 25 lat (Les demoiselles ont eu 25 ans), 1993, reż. Agnès Varda
• Moja ulubiona pora roku (Ma saison préférée), 1993, reż. André Téchiné
• Indochiny (Indochine), 1992, reż. Régis Wargnier
• Królowa karnawału (La Reine blanche), 1991, reż. Jean-Loup Hubert
• Terres jaunes, 1989
• Frequent Death (Fréquence meurtre), 1989, reż. Élisabeth Rappeneau
• Dziwne miejsce na spotkanie (Drôle d'endroit pour une rencontre), 1988, reż. François Dupeyron
• Zmącone śledztwo (Agent trouble), 1987, reż. Jean-Pierre Mocky
• Miejmy nadzieję, że to będzie córka (Speriamo che sia femmina), 1986, reż. Mario Monicelli
• Miejsce zbrodni (Le Lieu du crime), 1986, reż. André Téchiné
• Fort Saganne, 1984, reż. Alain Corneau
• Szczególna przyjemność (Le Bon plaisir), 1984, reż. Francis Girod
• Słowa i muzyka (Paroles et musique), 1984, reż. Élie Chouraqui
• Afrykanin (L'Africain), 1983, reż. Philippe de Broca
• Zagadka nieśmiertelności (The Hunger), 1983, reż. Tony Scott
• Szok (Le Choc), 1982, reż. Robin Davis
• Hotel Ameryka (Hôtel des Amériques), 1981, reż. André Téchiné
• Wybór broni (Le choix des armes), 1981, reż. Alain Corneau
• Kocham was wszystkich (Je vous aime), 1980, reż. Claude Berri
• Ostatnie metro (Le dernier métro), 1980, reż. François Truffaut
• Courage fuyons, 1979, reż. Yves Robert
• We dwoje (À nous deux), 1979, reż. Claude Lelouch
• Cudze pieniądze (L'Argent des autres), 1978, reż. Christian de Chalonge
• Écoute voir..., 1978, reż. Hugo Santiago
• Ils sont grands, ces petits, 1978, reż. Joël Santoni
• Zagubione dusze (Anima persa), 1977, reż. Dino Risi
• Domek na plaży (Casotto), 1977, reż. Sergio Citti
• Maszeruj albo giń (March or Die), 1977, reż. Dick Richards
• Si c'était a refaire, 1976, reż. Claude Lelouch
• Samotnik (Le Sauvage), 1975, reż. Jean-Paul Rappeneau
• Zig Zig, 1975, reż. László Szabó
• Pigalak (Hustle), 1975, reż. Robert Aldrich
• Czyny szlachetnego rodu (Fatti di gente per bene), 1974, reż. Mauro Bolognini
• Kobieta w czerwonych butach (La Femme aux bottes rouges), 1974, reż. Juan Luis Buñuel
• Agresja (L'agression), 1974, reż. Gérard Pirès
• Nie dotykaj białej kobiety! (Touche pas à la femme blanche), 1974, reż. Marco Ferreri
• Największe wydarzenie od czasu, gdy człowiek stanął na Księżycu (L'événement le plus important depuis que l'homme a marché sur la Lune), 1973, reż. Jacques Demy
• Gliniarz (Un Flic), 1972, reż. Jean-Pierre Melville
• To się zdarza tylko innym (Ça n'arrive qu'aux autres), 1971, reż. Nadine Trintignant
• Love To Eternity (Liza), 1971, reż. Marco Ferreri
• Księżniczka w oślej skórze (Peau d'âne), 1970, reż. Jacques Demy
• Tristana, 1970, reż. Luis Buñuel
• Kwietniowe szaleństwa (The April Fools), 1969, reż. Stuart Rosenberg
• Tout peut arriver, 1969, reż. Philippe Labro
• Syrena z Missisipi (La Sirène du Mississipi), 1969, reż. François Truffaut
• Zawirowania serca (La Chamade), 1968, reż. Alain Cavalier
• Manon 70, 1968, reż. Cécil Saint-Laurent,Jean Aurel
• Mayerling, 1968, reż. Terence Young
• Benjamin, czyli pamiętnik cnotliwego młodzieńca (Benjamin ou Les mémoires d'un puceau), 1967, reż. Michel Deville
• Panienki z Rochefort (Les demoiselles de Rochefort), 1967, reż. Jacques Demy
• Piękność dnia (Belle de jour), 1967, reż. Luis Buñuel
• Stworzenia (Les créatures), 1966, reż. Agnès Varda
• Karuzela miłości (Das Liebeskarussell), 1965, reż. Axel von Ambesser,Rolf Thiele
• Pieśń świata (Le Chant du monde), 1965, reż. Marcel Camus
• Les Petits chats, 1965, reż. Jacques R. Villa
• Wstręt (Repulsion), 1965, reż. Roman Polański
• Życie zamku (La Vie de château), 1965, reż. Jean-Paul Rappeneau
• Najpiękniejsze oszustwa świata (Les plus belles escroqueries du monde), 1964, reż. Claude Chabrol,Jean-Luc Godard
• Parasolki z Cherbourga (Les Parapluies de Cherbourg), 1964, reż. Jacques Demy
• Polowanie na mężczyznę (La Chasse a l'homme), 1964, reż. Édouard Molinaro
• Pan do towarzystwa (Un Monsieur de compagnie), 1964, reż. Philippe de Broca
• Słabość umysłu (La costanza della ragione), 1964, reż. Pasquale Festa Campanile
• Występek i cnota (Le vice et la vertu), 1963, reż. Roger Vadim
• Wakacje w Portugalii (Vacances portugaises), 1963, reż. Pierre Kast
• Szukajcie gitary (Cherchez l'idole), 1963, reż. Michel Boisrond
• Szatan prowadzi bal (Et satan conduit le bal), 1962, reż. Grisha Dabat
• Les Parisiennes, 1962, reż. Marc Allégret,Claude Barma
• L'Homme à femmes, 1960, reż. Jacques-Gérard Cornu
• Les Portes claquent, 1960, reż. Jacques Poitrenaud,Michel Fermaud
• Les collégiennes, 1956, reż. André Hunebelle

Seriale:

• Niebezpieczne związki (Les Liaisons dangereuses), 2003 -

Ten artykuł napisaliśmy z pomocą sztucznej inteligencji.