Małgorzata Braunek – życiorys i filmografia

W 1968 roku zagrała w filmie Wniebowstąpienie, a jej kreacja Anki w Ruchomych piaskach przyniosła jej szersze uznanie. Jednak prawdziwym przełomem w jej karierze okazał się rok 1969 i rola Ireny w filmie Polowanie na muchy. W kolejnych latach Braunek kontynuowała swoją pasję, grając w takich filmach jak Lokis: Rękopis profesora Wittembacha (1970) oraz Trzecia część nocy (1971), gdzie zagrała podwójną rolę Heleny i Marty.

W 1972 roku pojawiła się w filmie Diabeł, a rok później dołączyła do obsady jednego z największych polskich projektów filmowych – Potopu, gdzie wcieliła się w postać Oleńki Billewiczówny. Po latach przerwy, wróciła na ekran w 1997 roku w serialu 13 posterunek, a w 2004 roku zagrała Mariannę w filmie Tulipany, za którą to rolę otrzymała Polską Nagrodę Filmową (Orła) za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą. Przez wiele lat była także związana z teatrem, gdzie również cieszyła się uznaniem zarówno krytyków, jak i publiczności.

Życie prywatne Małgorzata Braunek

Życie prywatne Małgorzaty Braunek było równie barwne i intensywne jak jej kariera zawodowa. Była trzykrotnie zamężna. Jej pierwszym mężem był aktor Janusz Guttner. Drugim mężem był znany reżyser Andrzej Żuławski, z którym rozstała się w 1976 roku. Ostatnim jej mężem był pisarz i buddysta Andrzej Krajewski, z którym była aż do swojej śmierci. Braunek miała syna Xawerego, którego ojcem jest Andrzej Żuławski.

Poza swoją działalnością aktorską, Braunek angażowała się również w praktykę duchową. Znana była z zainteresowania buddyzmem zen, co miało duży wpływ na jej życie i pracę. Była nauczycielką zen, co stanowiło istotną część jej życia poza ekranem i sceną. Małgorzata Braunek zmarła 23 czerwca 2014 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo artystyczne oraz pamięć o swojej ciepłej i mądrej osobowości.

Kariera i nagrody Małgorzata Braunek

Kariera Małgorzaty Braunek obfitowała w wiele wybitnych ról filmowych i teatralnych, które przyniosły jej uznanie zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jako aktorka Teatru Narodowego w Warszawie w latach 1971-1974, Braunek zdobyła uznanie za swoje umiejętności interpretacyjne i sceniczną obecność. Wielokrotnie nagradzana i doceniana za swoje kreacje, otrzymała wiele prestiżowych wyróżnień.

Jednym z największych osiągnięć w jej karierze było przyznanie jej Polskiej Nagrody Filmowej, Orła, za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w filmie Tulipany w 2004 roku. To wyróżnienie było potwierdzeniem jej talentu i wkładu w polską kinematografię. Braunek była także ceniona za swoje role w teatrze, gdzie z powodzeniem łączyła głębię emocjonalną z wyrafinowaną techniką aktorską.

Ciekawostki

Małgorzata Braunek była postacią niezwykle interesującą nie tylko ze względu na swoją karierę aktorską, ale również z powodu swojego bogatego życia osobistego i duchowego. Jej zainteresowanie buddyzmem i praktyka nauczycielki zen stanowiły ważny aspekt jej życia i często były tematem rozmów w wywiadach. Braunek była także związana z ruchem Zen Peacemakers, który zajmuje się promowaniem pokoju i pracy społecznej.

Jej syn, Xawery Żuławski, również podążył ścieżką filmową, stając się znanym reżyserem i kontynuując rodzinne tradycje w sztuce filmowej. Małgorzata Braunek do końca życia pozostała aktywna zawodowo i duchowo, inspirując innych swoją postawą i zaangażowaniem w sztukę oraz rozwój wewnętrzny.

Filmografia

Filmy:

• Przechodnie, 1966, reż. Andrzej Jurga
• Wycieczka w nieznane, 1967, reż. Jerzy Ziarnik
• Skok, 1967, reż. Kazimierz Kutz
• Żywot Mateusza, 1967, reż. Witold Leszczyński
• Gra, 1968, reż. Jerzy Kawalerowicz
• Ruchome piaski, 1968, reż. Władysław Ślesicki
• Wniebowstąpienie, 1968, reż. Jan Rybkowski
• W każdą pogodę, 1969, reż. Andrzej Zakrzewski
• Polowanie na muchy, 1969, reż. Andrzej Wajda
• Krajobraz po bitwie, 1970, reż. Andrzej Wajda
• Oxygen, 1970, reż. Matjaž Klopčič
• Lokis. Rękopis profesora Wittembacha, 1970, reż. Janusz Majewski
• Trzecia część nocy, 1971, reż. Andrzej Żuławski
• Diabeł, 1972, reż. Andrzej Żuławski
• Potop, 1974, reż. Jerzy Hoffman
• Smuga cienia, 1976, reż. Andrzej Wajda
• Wielki układ, 1976, reż. Andrzej Jerzy Piotrowski
• Jorg Ratgeb, malarz (Jörg Ratgeb, Maler), 1977, reż. Bernhard Stephan
• Tercet egzotyczny a może erotyczny?, 1978, reż. Maciej Falkowski
• Wejście w nurt, 1978, reż. Barbara Sass
• Wielka nocna kąpiel (Golyamoto noshtno kapane), 1980, reż. Binka Zhelyazkova
• Dr Seneki, 1980
• Darmozjad polski, 1997, reż. Łukasz Wylężałek
• Tulipany, 2004, reż. Jacek Borcuch
• Z miłości, 2007, reż. Leszek Wosiewicz

Seriale:

• Lalka, 1977
• Pełną parą, 2005
• Dom nad rozlewiskiem, 2009
• Miłość nad rozlewiskiem, 2010
• Życie nad rozlewiskiem, 2011
• Nad rozlewiskiem, 2012
• Cisza nad rozlewiskiem, 2014 - 2015

Ten artykuł napisaliśmy z pomocą sztucznej inteligencji.