Krystyna Feldman – życiorys i filmografia

Krystyna Feldman – życiorys i filmografia

1 July 2024

Krystyna Zofia Feldman urodziła się 1 marca 1916 roku we Lwowie, a zmarła 24 stycznia 2007 roku w Poznaniu. Była polską aktorką, która przez ponad sześć dekad zachwycała publiczność swoimi rolami w teatrze i filmie. Jej rodzicami byli Ferdynand Feldman, aktor specjalizujący się w rolach szekspirowskich, oraz Katarzyna Feldman, aktorka teatralna i śpiewaczka operowa. Krystyna Feldman była wnuczką Hermanna Feldmanna, inspektora policji w Krakowie.

Karierę teatralną rozpoczęła w 1937 roku w Teatrze Miejskim we Lwowie. Po wojnie kontynuowała pracę w różnych teatrach, m.in. w Narodowym Teatrze Dramatycznym im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze, Teatrze Polskim w Szczecinie, Teatrze Nowym w Łodzi, Teatrze Ludowym w Krakowie, Teatrze Współczesnym w Szczecinie oraz Teatrze Polskim i Teatrze Nowym w Poznaniu.

Krystyna Feldman zdobyła uznanie za swoje role filmowe. Najbardziej znana jest z roli Nikifora w filmie Mój Nikifor (2004), reż. Krzysztof Krauze, za którą otrzymała wiele nagród, w tym Polską Nagrodę Filmową Orła. Inne ważne role to m.in. w filmach To ja, złodziej (2000), reż. Jacek Bromski, oraz Świat według Kiepskich, gdzie wcieliła się w postać Rozalii Kiepskiej.

Życie prywatne Krystyna Feldman

Krystyna Feldman była osobą bardzo skrytą, rzadko dzielącą się szczegółami swojego życia prywatnego. Znana była z tego, że całe swoje życie poświęciła aktorstwu, co było jej największą pasją. Mimo to, jej życie osobiste nie było wolne od trudności. Feldman doświadczyła prześladowań ze strony Służby Bezpieczeństwa po podpisaniu listu w obronie autonomii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Aktorka nie miała dzieci i nigdy nie wyszła za mąż. Jej oddanie pracy zawodowej sprawiło, że często mówiła, iż teatr i film są jej prawdziwą rodziną. Wspierała także działalność poznańskiego studenckiego Teatrzyku Towarzyskiego Jacka Kowalskiego, co świadczyło o jej zaangażowaniu w rozwój młodych talentów.

Po śmierci Feldman w 2007 roku, jej grób na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu stał się miejscem pamięci, gdzie fani i przyjaciele składają kwiaty i znicze. W 2009 roku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą aktorce w miejscu jej zamieszkania na osiedlu Armii Krajowej w Poznaniu, a w 2019 roku powstał mural z jej podobizną, którego autorem jest Wojciech Ejsmondt.

Kariera i nagrody Krystyna Feldman

Krystyna Feldman rozpoczęła swoją karierę teatralną w 1937 roku w Teatrze Miejskim we Lwowie. Przez lata występowała na scenach różnych teatrów w Polsce, zdobywając uznanie za swoje wszechstronne umiejętności aktorskie. Była związana z Teatrem Polskim w Szczecinie, Teatrem Nowym w Łodzi, Teatrem Ludowym w Krakowie, Teatrem Współczesnym w Szczecinie oraz Teatrem Polskim i Teatrem Nowym w Poznaniu.

Jej kariera filmowa była równie imponująca. Feldman zdobyła dwie Polskie Nagrody Filmowe Orły: za drugoplanową rolę w filmie To ja, złodziej (2000), reż. Jacek Bromski, oraz za pierwszoplanową rolę w filmie Mój Nikifor (2004), reż. Krzysztof Krauze. Rola Nikifora przyniosła jej również nagrody na międzynarodowych festiwalach filmowych, w tym w Rabacie, Zimbabwe i Koszalinie.

Feldman została odznaczona wieloma nagrodami i odznaczeniami, w tym Srebrnym Krzyżem Zasługi (1955), Odznaką "Zasłużony Działacz Kultury" (1966, 1974), Odznaką Honorową Miasta Łodzi, Odznaką Honorową Miasta Poznania (1979), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) oraz Orderem Uśmiechu (2007).

Jej wkład w polską kulturę i sztukę został doceniony przez publiczność oraz krytyków. Feldman była laureatką wielu nagród i wyróżnień, a jej role teatralne i filmowe na zawsze pozostaną w pamięci widzów.

Ciekawostki Krystyna Feldman

Krystyna Feldman była znana nie tylko ze swoich ról teatralnych i filmowych, ale także z niezwykłej osobowości. Była osobą bardzo skromną i oddaną swojej pracy, co sprawiało, że była uwielbiana przez kolegów z branży oraz publiczność.

Jednym z ciekawszych faktów dotyczących Feldman jest to, że była ona jedną z niewielu aktorek, które zdecydowały się na zagranie roli męskiej. W filmie Mój Nikifor (2004), reż. Krzysztof Krauze, wcieliła się w postać malarza Nikifora, co przyniosło jej ogromne uznanie i liczne nagrody.

Feldman była również aktywnie zaangażowana w działalność społeczną. Wspierała poznański studencki Teatrzyk Towarzyski Jacka Kowalskiego oraz angażowała się w różne inicjatywy kulturalne i charytatywne. Jej wkład w rozwój młodych talentów oraz pomoc potrzebującym były niezwykle cenne.

Po jej śmierci w 2007 roku, pamięć o Krystynie Feldman jest wciąż żywa. W Poznaniu, gdzie spędziła ostatnie lata swojego życia, odsłonięto tablicę pamiątkową oraz mural z jej podobizną. Feldman na zawsze pozostanie ikoną polskiego teatru i filmu, a jej niezapomniane role będą inspirować kolejne pokolenia aktorów.

Filmografia

Filmy:

  • Celuloza, 1953, reż. Jerzy Kawalerowicz
  • Godziny nadziei, 1955, reż. Jan Rybkowski
  • Trzy kobiety, 1956, reż. Stanisław Różewicz
  • Sto złotych, 1957, reż. Edmund Głuchowski
  • Selene, 1957, reż. Halina Chmielewska
  • Król Maciuś I, 1957, reż. Wanda Jakubowska
  • Kapelusz Pana Anatola, 1957, reż. Jan Rybkowski
  • Kalosze szczęścia, 1958, reż. Antoni Bohdziewicz
  • Wolne miasto, 1958, reż. Stanisław Różewicz
  • Zobaczymy się w niedzielę, 1959, reż. Stanisław Lenartowicz
  • Miejsce na ziemi, 1959, reż. Stanisław Różewicz
  • Inspekcja pana Anatola, 1959, reż. Jan Rybkowski
  • Awantura o Basię, 1959, reż. Maria Kaniewska
  • Wspólny pokój, 1959, reż. Wojciech Has
  • Walet pikowy, 1960, reż. Tadeusz Chmielewski
  • Świadectwo urodzenia, 1961, reż. Stanisław Różewicz
  • Nafta, 1961, reż. Stanisław Lenartowicz
  • Komedianty, 1961, reż. Maria Kaniewska
  • Szpital, 1962, reż. Janusz Majewski
  • I ty zostaniesz Indianinem, 1962, reż. Konrad Nałęcki
  • Głos z tamtego świata, 1962, reż. Stanisław Różewicz
  • Mansarda, 1963, reż. Konrad Nałęcki
  • Dwa żebra Adama, 1963, reż. Janusz Morgenstern
  • Godzina pąsowej róży, 1963, reż. Halina Bielińska
  • Kryptonim Nektar, 1963, reż. Leon Jeannot
  • Przerwany lot, 1964, reż. Leonard Buczkowski
  • Święta wojna, 1965, reż. Julian Dziedzina
  • Kapitan Sowa na tropie, 1965
  • Lekarstwo na miłość, 1966, reż. Jan Batory
  • Piekło i niebo, 1966, reż. Stanisław Różewicz
  • Sublokator, 1966, reż. Janusz Majewski
  • Pieczona gęś, 1967, reż. Romuald Drobaczyński
  • Stajnia na Salvatorze, 1967, reż. Paweł Komorowski
  • Długa noc, 1967, reż. Janusz Nasfeter
  • Pomnik, 1968, reż. Marek Wortman
  • Lalka, 1968, reż. Wojciech Has
  • Weekend z dziewczyną, 1968, reż. Janusz Nasfeter
  • Otello z M-2, 1968, reż. Julian Dziedzina
  • Samotność we dwoje, 1968, reż. Stanisław Różewicz
  • Czerwone i złote, 1969, reż. Stanisław Lenartowicz
  • Dzięcioł, 1970, reż. Jerzy Gruza
  • Abel, twój brat, 1970, reż. Janusz Nasfeter
  • Kłopotliwy gość, 1971, reż. Jerzy Ziarnik
  • Sędziowie. Tragedya, 1974, reż. Konrad Swinarski
  • Przepłyniesz rzekę, 1976, reż. Tadeusz Kijański
  • Pociąg do Hollywood, 1987, reż. Radosław Piwowarski
  • Powrót do Polski, 1988, reż. Paweł Pitera
  • Palace Hotel, 1977, reż. Ewa Kruk
  • Kłamczucha, 1981, reż. Anna Sokołowska
  • Wyłap, 1982, reż. Henryk Dederko
  • Jan Serce, 1982
  • Zabicie ciotki, 1984, reż. Grzegorz Królikiewicz
  • Yesterday, 1984, reż. Radosław Piwowarski
  • Rzeka kłamstwa, 1987
  • Na kłopoty... Bednarski, 1986 - 1988
  • Mistrz i Małgorzata, 1988
  • Szklany dom, 1989, reż. Małgorzata Kopernik
  • Pogrzeb kartofla, 1990, reż. Jan Jakub Kolski
  • Śmierć dziecioroba, 1990, reż. Wojciech Nowak
  • L'Aura, 1991, reż. Sergio Vega
  • Obywatel świata, 1991, reż. Roland Rowiński
  • Nad rzeką, której nie ma, 1991, reż. Andrzej Barański
  • Latające machiny kontra Pan Samochodzik, 1991, reż. Janusz Kidawa
  • Mama - nic, 1992
  • Dwa księżyce, 1993, reż. Andrzej Barański
  • Człowiek z..., 1993, reż. Konrad Szołajski
  • Wenn alle Deutschen schlafen, 1994, reż. Frank Beyer
  • Stella Stellaris, 1994
  • Horror w Wesołych Bagniskach, 1995, reż. Andrzej Barański
  • Łagodna, 1995, reż. Mariusz Treliński
  • Pokój 107, 1997
  • Złoto dezerterów, 1998, reż. Janusz Majewski
  • Ogniem i mieczem, 1999, reż. Jerzy Hoffman
  • To ja, złodziej, 2000, reż. Jacek Bromski
  • Garderoba damska, 2001
  • Boże skrawki (Edges of the Lord), 2001, reż. Jerzy Bogajewicz
  • Break Point, 2002, reż. Marek Nowicki
  • Ubu król, 2003, reż. Piotr Szulkin
  • Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem, 2003, reż. Jerzy Hoffman
  • Ona, Nikifor, 2004, reż. Agata Ławniczak
  • Mój Nikifor, 2004, reż. Krzysztof Krauze
  • Przybyli ułani..., 2005, reż. Sylwester Chęciński
  • Dublerzy, 2006, reż. Marcin Ziębiński
  • Ryś, 2007, reż. Stanisław Tym

Seriale:

  • Świat według Kiepskich, 1999 - 2022
  • Dublerzy, 2006
  • Stara baśń, 2004 - 2005
  • Ogniem i mieczem, 2000
  • Mama - nic, 1992
  • Kapitan Sowa na tropie, 1965
  • Na kłopoty... Bednarski, 1986 - 1988
  • Mistrz i Małgorzata, 1988

Ten artykuł napisaliśmy z pomocą sztucznej inteligencji.

Udostępnij